Χαιρετίζω το κοινό μου.
Δεν είχα σκοπό αυτό το κείμενο να το γράψω σ'αυτό το blog αλλά τελικά είναι το μόνο μέρος όπου έχω ελευθερία έκφρασης και μπορώ να σχολιάσω επώνυμα όσα με προβληματίζουν.
Έχω μάθει στη ζωή μου να μην γλείφω και να μην κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου και αυτό θα συνεχίσω να κάνω όσο έχω βήμα και αναγνώστες. Αν αυτό θέλει να το πολεμήσει κάποιος, ας το κάνει. Δεν έχω σκοπό να αυτολογοκριθώ για να είμαι αρεστή. Ούτε σκοπεύω να γίνω αυτό που κοροϊδεύω. Το δικαίωμα στην κριτική (και δη επώνυμα) είναι εκ των ων ουκ άνευ. Το κακό στον κλάδο που θα ακολουθήσω είναι ότι μερικές φορές αναγκάζεσαι να συμβιβάζεσαι με κάποια πράγματα (όπως το να ρίχνεις νερό στο κρασί σου ενώ πρέπει να ασκείς κριτική), όμως το καλό είναι ότι όσο σέβομαι τον εαυτό μου, ποτέ δε θα παραπλανήσω κάποιον με αυτά που γράφω. Τα κείμενά μου είναι 100% ατόφιες προσωπικές γνώμες που πηγάζουν από τη χρήση της κοινής λογικής.
Μετά από αυτό τον μονόλογο της Πασιονάρια (βενσερέμος, φίλοι μου), ας μπούμε στο θέμα. Δηλώσεις Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Never gets old!
Λοιπόν, ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού (είναι; δεν είναι; έχει παραιτηθεί τόσες φορές που έχω χάσει λογαριασμό) βγήκε όπως πλέον όλοι ξέρετε και είπε μετά το παιχνίδι με τη Γαλατασαράι ότι οι μικροί σε ηλικία παίκτες δε λαμβάνουν αρκετό χρόνο συμμετοχής και αυτό τον προβληματίζει.
Σίγουρα δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς να ακούσει από τον πρόεδρο μιας ομάδας που νίκησε, σωστά; Δεν παύει ποτέ να μας εκπλήσει. Μάλιστα, προκλήθηκαν και πολλές αντιδράσεις από φίλους του μπάσκετ αλλά και ανθρώπους των media.
Την επόμενη μέρα βέβαια έσπευσε να αναιρέσει τα λόγια του, σε συνέντευξή του gazzetta.gr (κλικ με δική σας ευθύνη).
Να θυμίσω ότι το πλάνο του Παναθηναϊκού ήταν και είναι (;) η ελληνοποίηση του κορμού της ομάδας έτσι ώστε να μπορέσει να έχει "υλικό" για τα επόμενα χρόνια. Γι'αυτό άλλωστε απέκτησε τους Μποχωρίδη, Κόνιαρη και Παπαγιάννη (συν τους Χαραλαμπόπουλο και Διαμαντάκο από προηγούμενες σεζόν). Αυτά τα παιδιά είναι ταλαντούχα αλλά είναι και παιδιά στο κάτω κάτω.
Το θέμα είναι ότι δε μπορεί μια ομάδα επιπέδου όπως ο Παναθηναϊκός να ρισκάρει να βάλει στο παρκέ άπειρους παίκτες, κυρίως σε Ευρωπαϊκά παιχνίδια! Ειδικά ο όμιλος των 16 στον οποίο βρίσκεται ο Παναθηναϊκός δεν επιτρέπει τέτοια "πειράματα". Εν αντιθέσει, αυτό που θα έπρεπε να γίνεται είναι να λαμβάνουν χρόνο συμμετοχής στην Α1 ώστε να ψηθούν και να έχουν παραστάσεις. Κάτι που φυσικά δε γίνεται. Πως λοιπόν να εμπιστευτεί ο Ιβάνοβιτς αυτά τα παιδιά σε ευρωπαϊκό ματς ενώ δε τα βάζει καν σε ελληνικό; (Υπάρχουν εξαιρέσεις, π.χ. Χαραλαμπόπουλος στη Μαδρίτη)
Το σίγουρο είναι ότι κανένας δεν λαμβάνει λιγότερο ή περισσότερο χρόνο συμμετοχής από αυτόν που αξίζει. Ο προπονητής ξέρει τι κάνει και διαχειρίζεται το υλικό που έχει τουλάχιστον αξιοπρεπώς, άσχετα με το αν συμφωνούμε ή όχι με το στυλ παιχνιδιού του. Το πλάνο ελληνοποίησης λοιπόν, ενώ είναι ωραία ιδέα, βρίσκει πρακτικά εμπόδια.
Και εδώ έρχεται η αντίφαση των λόγων του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Υποστηρίζει την ελληνοποίηση και έχει προβεί από την αρχή της σεζόν σε μεταγραφές όπως Blums, Batista και τώρα Lawal. Αυτό γιατί θέλει, όπως κάθε πρόεδρος κάθε ομάδας , να νικάει ο Παναθηναϊκός. Και τελείως επιχειρηματικά να το δει κανείς, αυτό θα ήθελε, με κάθε κόστος. Οι πράξεις αυτές (δηλ. οι μεταγραφές) μοιάζουν λογικές, αλλά οι δηλώσεις του δε συμβαδίζουν.
Είναι λοιπόν ώρα να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να αφήσει τον Ιβάνοβιτς να κάνει αυτό για το οποίο πληρώνεται. Οι βαρύγδουπες δηλώσεις έχουν γίνει πλέον κουραστικές και φυσικά δεν ήταν διόλου ωραίο το "άδειασμα" στον προπονητή. Δεν γνωρίζω τι έχει γίνει παρασκηνιακά. Το βλέπω από τη σκοπιά του κάθε μπασκετόφιλου. Η νίκη είναι αφορμή για θετικό κλίμα, όχι για αρνητισμό.
Για να "δέσει" το γλυκό χρειάζεται χρόνος και υπομονή. Δεν είναι ότι ο Ιβάνοβιτς δε βλέπει τα ταλέντα. Τα βλέπει. Αλλά δεν είναι λογικό το να ρισκάρει το μέλλον της ομάδας στην Ευρωλίγκα. Εκτός αν ο πρόεδρος περιμένει από τη μια στιγμή στην άλλη να γίνει ο Κόνιαρης... Σέρχι και δεν το ξέρουμε (αυτό το μούσι πάντως δεν καλλιεργείται εν μία νυκτί)
Τέλος, αν έχει πρόβλημα με το rotation ας το απευθύνει στον ίδιο τον Ιβάνοβιτς και όχι στο κοινό. Τι φταίμε κι εμείς;
Υ.Γ. Το ίδιο κείμενο και η ίδια κριτική θα ασκούταν είτε είχε να κάνει με Σφαιρόπουλο-Αγγελόπουλους, είτε με Laso-Perez...
Υ.Γ.2. Οι σκέψεις μου ταυτίζονται απόλυτα με αυτό το κείμενο του Giorgos Panou.
Δεν είχα σκοπό αυτό το κείμενο να το γράψω σ'αυτό το blog αλλά τελικά είναι το μόνο μέρος όπου έχω ελευθερία έκφρασης και μπορώ να σχολιάσω επώνυμα όσα με προβληματίζουν.
Έχω μάθει στη ζωή μου να μην γλείφω και να μην κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου και αυτό θα συνεχίσω να κάνω όσο έχω βήμα και αναγνώστες. Αν αυτό θέλει να το πολεμήσει κάποιος, ας το κάνει. Δεν έχω σκοπό να αυτολογοκριθώ για να είμαι αρεστή. Ούτε σκοπεύω να γίνω αυτό που κοροϊδεύω. Το δικαίωμα στην κριτική (και δη επώνυμα) είναι εκ των ων ουκ άνευ. Το κακό στον κλάδο που θα ακολουθήσω είναι ότι μερικές φορές αναγκάζεσαι να συμβιβάζεσαι με κάποια πράγματα (όπως το να ρίχνεις νερό στο κρασί σου ενώ πρέπει να ασκείς κριτική), όμως το καλό είναι ότι όσο σέβομαι τον εαυτό μου, ποτέ δε θα παραπλανήσω κάποιον με αυτά που γράφω. Τα κείμενά μου είναι 100% ατόφιες προσωπικές γνώμες που πηγάζουν από τη χρήση της κοινής λογικής.
Μετά από αυτό τον μονόλογο της Πασιονάρια (βενσερέμος, φίλοι μου), ας μπούμε στο θέμα. Δηλώσεις Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Never gets old!
Λοιπόν, ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού (είναι; δεν είναι; έχει παραιτηθεί τόσες φορές που έχω χάσει λογαριασμό) βγήκε όπως πλέον όλοι ξέρετε και είπε μετά το παιχνίδι με τη Γαλατασαράι ότι οι μικροί σε ηλικία παίκτες δε λαμβάνουν αρκετό χρόνο συμμετοχής και αυτό τον προβληματίζει.
Σίγουρα δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς να ακούσει από τον πρόεδρο μιας ομάδας που νίκησε, σωστά; Δεν παύει ποτέ να μας εκπλήσει. Μάλιστα, προκλήθηκαν και πολλές αντιδράσεις από φίλους του μπάσκετ αλλά και ανθρώπους των media.
Την επόμενη μέρα βέβαια έσπευσε να αναιρέσει τα λόγια του, σε συνέντευξή του gazzetta.gr (κλικ με δική σας ευθύνη).
Να θυμίσω ότι το πλάνο του Παναθηναϊκού ήταν και είναι (;) η ελληνοποίηση του κορμού της ομάδας έτσι ώστε να μπορέσει να έχει "υλικό" για τα επόμενα χρόνια. Γι'αυτό άλλωστε απέκτησε τους Μποχωρίδη, Κόνιαρη και Παπαγιάννη (συν τους Χαραλαμπόπουλο και Διαμαντάκο από προηγούμενες σεζόν). Αυτά τα παιδιά είναι ταλαντούχα αλλά είναι και παιδιά στο κάτω κάτω.
Το θέμα είναι ότι δε μπορεί μια ομάδα επιπέδου όπως ο Παναθηναϊκός να ρισκάρει να βάλει στο παρκέ άπειρους παίκτες, κυρίως σε Ευρωπαϊκά παιχνίδια! Ειδικά ο όμιλος των 16 στον οποίο βρίσκεται ο Παναθηναϊκός δεν επιτρέπει τέτοια "πειράματα". Εν αντιθέσει, αυτό που θα έπρεπε να γίνεται είναι να λαμβάνουν χρόνο συμμετοχής στην Α1 ώστε να ψηθούν και να έχουν παραστάσεις. Κάτι που φυσικά δε γίνεται. Πως λοιπόν να εμπιστευτεί ο Ιβάνοβιτς αυτά τα παιδιά σε ευρωπαϊκό ματς ενώ δε τα βάζει καν σε ελληνικό; (Υπάρχουν εξαιρέσεις, π.χ. Χαραλαμπόπουλος στη Μαδρίτη)
Το σίγουρο είναι ότι κανένας δεν λαμβάνει λιγότερο ή περισσότερο χρόνο συμμετοχής από αυτόν που αξίζει. Ο προπονητής ξέρει τι κάνει και διαχειρίζεται το υλικό που έχει τουλάχιστον αξιοπρεπώς, άσχετα με το αν συμφωνούμε ή όχι με το στυλ παιχνιδιού του. Το πλάνο ελληνοποίησης λοιπόν, ενώ είναι ωραία ιδέα, βρίσκει πρακτικά εμπόδια.
Και εδώ έρχεται η αντίφαση των λόγων του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Υποστηρίζει την ελληνοποίηση και έχει προβεί από την αρχή της σεζόν σε μεταγραφές όπως Blums, Batista και τώρα Lawal. Αυτό γιατί θέλει, όπως κάθε πρόεδρος κάθε ομάδας , να νικάει ο Παναθηναϊκός. Και τελείως επιχειρηματικά να το δει κανείς, αυτό θα ήθελε, με κάθε κόστος. Οι πράξεις αυτές (δηλ. οι μεταγραφές) μοιάζουν λογικές, αλλά οι δηλώσεις του δε συμβαδίζουν.
Είναι λοιπόν ώρα να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να αφήσει τον Ιβάνοβιτς να κάνει αυτό για το οποίο πληρώνεται. Οι βαρύγδουπες δηλώσεις έχουν γίνει πλέον κουραστικές και φυσικά δεν ήταν διόλου ωραίο το "άδειασμα" στον προπονητή. Δεν γνωρίζω τι έχει γίνει παρασκηνιακά. Το βλέπω από τη σκοπιά του κάθε μπασκετόφιλου. Η νίκη είναι αφορμή για θετικό κλίμα, όχι για αρνητισμό.
Για να "δέσει" το γλυκό χρειάζεται χρόνος και υπομονή. Δεν είναι ότι ο Ιβάνοβιτς δε βλέπει τα ταλέντα. Τα βλέπει. Αλλά δεν είναι λογικό το να ρισκάρει το μέλλον της ομάδας στην Ευρωλίγκα. Εκτός αν ο πρόεδρος περιμένει από τη μια στιγμή στην άλλη να γίνει ο Κόνιαρης... Σέρχι και δεν το ξέρουμε (αυτό το μούσι πάντως δεν καλλιεργείται εν μία νυκτί)
Τέλος, αν έχει πρόβλημα με το rotation ας το απευθύνει στον ίδιο τον Ιβάνοβιτς και όχι στο κοινό. Τι φταίμε κι εμείς;
Υ.Γ. Το ίδιο κείμενο και η ίδια κριτική θα ασκούταν είτε είχε να κάνει με Σφαιρόπουλο-Αγγελόπουλους, είτε με Laso-Perez...
Υ.Γ.2. Οι σκέψεις μου ταυτίζονται απόλυτα με αυτό το κείμενο του Giorgos Panou.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου