Χαιρετώ το κοινό μου! (Δεν είμαι νάρκισσος, αλήθεια).
Προβληματιζόμουν αρκετά μέχρι να γράψω το σημερινό post είναι η αλήθεια. Εν μέρει γιατί τα γεγονότα δε με εμπνέουν να μνημονεύω την αγωνιστική. Από την άλλη, έγιναν πράγματα και θαύματα που αξίζουν τη δική τους θέση σε αυτή τη γωνίτσα του ίντερνετ που ονομάζω Pick 'n Rolled.
Τα θετικά του διημέρου:
1. Η δυνατή CSKA που τα κατάφερε περίφημα και χωρίς τον Teodosic έναντι στην Alba. Ένα παιχνίδι φαινομενικά εύκολο, όμως η Alba έχει δώσει στίγμα διάθεσης για πρόκριση.
2. Η Unicaja που έκανε ρουά ματ κίνηση για πρόκριση στους 16.
3. Ο Παναθηναϊκός που δε "μάσησε" κόντρα στην Turow έχοντας τον Μαυροκεφαλίδη σε εξαιρετική φόρμα μετά από καιρό. Χαίρομαι που οι εικασίες μου για την πορεία του Παναθηναϊκού φέτος διαψεύδονται. Η ομάδα σιγά σιγά βρίσκει την αγωνιστική της ταυτότητα.
4. Η σαρωτική επιτέλους Barcelona που πέρασε από το Μόναχο όχι απλώς πανηγυρικά, αλλά διθυραμβικά και προκρίθηκε (για τα τυπικά) στους 16.
5. Η μαχητικότητα της Zalgiris αλλά και το πείσμα της Real που έκαναν το μεταξύ τους παιχνίδι ένα από τα καλύτερα της σεζόν. Το 3-3 πραγματικά αδικεί τους Λιθουανούς.
6. Η επιστροφή στις νίκες για την Unics με θύμα την Efes. Τελικά, ευνόησε τους Ρώσους η αλλαγή προπονητή. Μένει να δούμε αν όντως θα αλλάξει κάτι, σε βάθος χρόνου.
7. Η Nizhny που συνεχίζει την καλή της πορεία με άλλη μία νίκη στο ενεργητικό της που τη φέρνει ισόβαθμη με τη Zalgiris στο 3-3.
8. Φυσικά ο άνθρωπος-ορχήστρα της αγωνιστικής, Zoran Erceg μαζί με τον Carlos Arroyo ή αλλιώς 35χρονο κύριο που αγωνίζεται 50 λεπτά ασταμάτητα. Η Galatasaray τους οφείλει πολλά για τη νίκη κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα...
Και αυτή ήταν η ανασκόπηση από αγωνιστικής άποψης... Επικεντρώνομαι στα θετικά και μόνο. Δε μπορώ να γράφω για τα αρνητικά/ερωτηματικά της. Θα ήταν αντιπαραβολή στο απόσπασμα που ακολουθεί.
Αν δεν ζείτε κάτω από μια πέτρα, σίγουρα ακούσατε/διαβάσατε για τη δολοφονία του νεαρού Σέρβου φίλου του Ερυθρού Αστέρα στην Τουρκία πριν τον αγώνα Galatasaray-Ερυθρός Αστέρας.
Με εξόργισε αφάνταστα για πολλαπλή φορά μέσα στη βδομάδα ο coach Ataman που χαρακτήρισε τους Σέρβους τρομοκράτες και με εξόργισε ακόμα περισσότερο η συμπληρωματική του δήλωση ότι τάχα δεν ήξερε ότι υπάρχει νεκρός! Ο κάθε Ataman ας νομίζει ότι μπορεί να υποτιμά τη νοημοσύνη μας, δε θα τα καταφέρει ποτέ. Πρέπει να ψάξει μέσα του τι είναι αυτό που τον γεμίζει κακία και τη μία βγαίνει και "δίνει" τους παίκτες του και την άλλη κατηγορεί ένα ολόκληρο έθνος ενώ υπάρχει ένας δολοφονημένος άνθρωπος στη μέση.
Εξίσου με κάνει να χάνω τα λόγια μου και το "πικάρισμα" των Τούρκων μέσα στο γήπεδο με τις Αλβανικές σημαίες παραμάσχαλα, φωνάζοντας "Κόσοβο, Κόσοβο". Πως είναι δυνατόν οι άνθρωποι της Euroleague να το είδαν (σίγουρα το είδαν!) και δε το σταμάτησαν;
Αν ήμουν ο Bertomeu για μία μέρα δε θα έβγαζα μία δήθεν συλλυπητήρια ανακοίνωση εις μνήμην του Marko Ivkovic. Θα απαιτούσα αρχικά την απομάκρυνση του Ataman από τη Galatasaray και ύστερα γενικά από το μπάσκετ. Άνθρωποι σαν αυτόν είναι επικίνδυνοι. Και είναι ακόμα πιο επικίνδυνο να προστατεύονται και να σωπαίνουν οι ανώτεροι σε τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Επομένως, προτού αυξήσεις τα μέτρα ασφαλείας στα παιχνίδια της Euroleague, βρες και ξερίζωσε αυτούς που τη δηλητηριάζουν, Jordi. Μόνο έτσι θα γίνει κάτι. Η ψεύτικη λύπη βρωμάει από χιλιόμετρα. Πράξεις. Πράξεις αλλιώς η αξιοπιστία που πασχίζεις να πετύχεις τόσα χρόνια για το θεσμό θα γκρεμιστεί σε χρόνο dt.
Προβληματιζόμουν αρκετά μέχρι να γράψω το σημερινό post είναι η αλήθεια. Εν μέρει γιατί τα γεγονότα δε με εμπνέουν να μνημονεύω την αγωνιστική. Από την άλλη, έγιναν πράγματα και θαύματα που αξίζουν τη δική τους θέση σε αυτή τη γωνίτσα του ίντερνετ που ονομάζω Pick 'n Rolled.
Τα θετικά του διημέρου:
1. Η δυνατή CSKA που τα κατάφερε περίφημα και χωρίς τον Teodosic έναντι στην Alba. Ένα παιχνίδι φαινομενικά εύκολο, όμως η Alba έχει δώσει στίγμα διάθεσης για πρόκριση.
2. Η Unicaja που έκανε ρουά ματ κίνηση για πρόκριση στους 16.
3. Ο Παναθηναϊκός που δε "μάσησε" κόντρα στην Turow έχοντας τον Μαυροκεφαλίδη σε εξαιρετική φόρμα μετά από καιρό. Χαίρομαι που οι εικασίες μου για την πορεία του Παναθηναϊκού φέτος διαψεύδονται. Η ομάδα σιγά σιγά βρίσκει την αγωνιστική της ταυτότητα.
4. Η σαρωτική επιτέλους Barcelona που πέρασε από το Μόναχο όχι απλώς πανηγυρικά, αλλά διθυραμβικά και προκρίθηκε (για τα τυπικά) στους 16.
5. Η μαχητικότητα της Zalgiris αλλά και το πείσμα της Real που έκαναν το μεταξύ τους παιχνίδι ένα από τα καλύτερα της σεζόν. Το 3-3 πραγματικά αδικεί τους Λιθουανούς.
6. Η επιστροφή στις νίκες για την Unics με θύμα την Efes. Τελικά, ευνόησε τους Ρώσους η αλλαγή προπονητή. Μένει να δούμε αν όντως θα αλλάξει κάτι, σε βάθος χρόνου.7. Η Nizhny που συνεχίζει την καλή της πορεία με άλλη μία νίκη στο ενεργητικό της που τη φέρνει ισόβαθμη με τη Zalgiris στο 3-3.
8. Φυσικά ο άνθρωπος-ορχήστρα της αγωνιστικής, Zoran Erceg μαζί με τον Carlos Arroyo ή αλλιώς 35χρονο κύριο που αγωνίζεται 50 λεπτά ασταμάτητα. Η Galatasaray τους οφείλει πολλά για τη νίκη κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα...
Και αυτή ήταν η ανασκόπηση από αγωνιστικής άποψης... Επικεντρώνομαι στα θετικά και μόνο. Δε μπορώ να γράφω για τα αρνητικά/ερωτηματικά της. Θα ήταν αντιπαραβολή στο απόσπασμα που ακολουθεί.
Αν δεν ζείτε κάτω από μια πέτρα, σίγουρα ακούσατε/διαβάσατε για τη δολοφονία του νεαρού Σέρβου φίλου του Ερυθρού Αστέρα στην Τουρκία πριν τον αγώνα Galatasaray-Ερυθρός Αστέρας.
Με εξόργισε αφάνταστα για πολλαπλή φορά μέσα στη βδομάδα ο coach Ataman που χαρακτήρισε τους Σέρβους τρομοκράτες και με εξόργισε ακόμα περισσότερο η συμπληρωματική του δήλωση ότι τάχα δεν ήξερε ότι υπάρχει νεκρός! Ο κάθε Ataman ας νομίζει ότι μπορεί να υποτιμά τη νοημοσύνη μας, δε θα τα καταφέρει ποτέ. Πρέπει να ψάξει μέσα του τι είναι αυτό που τον γεμίζει κακία και τη μία βγαίνει και "δίνει" τους παίκτες του και την άλλη κατηγορεί ένα ολόκληρο έθνος ενώ υπάρχει ένας δολοφονημένος άνθρωπος στη μέση.
Εξίσου με κάνει να χάνω τα λόγια μου και το "πικάρισμα" των Τούρκων μέσα στο γήπεδο με τις Αλβανικές σημαίες παραμάσχαλα, φωνάζοντας "Κόσοβο, Κόσοβο". Πως είναι δυνατόν οι άνθρωποι της Euroleague να το είδαν (σίγουρα το είδαν!) και δε το σταμάτησαν;
Αν ήμουν ο Bertomeu για μία μέρα δε θα έβγαζα μία δήθεν συλλυπητήρια ανακοίνωση εις μνήμην του Marko Ivkovic. Θα απαιτούσα αρχικά την απομάκρυνση του Ataman από τη Galatasaray και ύστερα γενικά από το μπάσκετ. Άνθρωποι σαν αυτόν είναι επικίνδυνοι. Και είναι ακόμα πιο επικίνδυνο να προστατεύονται και να σωπαίνουν οι ανώτεροι σε τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Επομένως, προτού αυξήσεις τα μέτρα ασφαλείας στα παιχνίδια της Euroleague, βρες και ξερίζωσε αυτούς που τη δηλητηριάζουν, Jordi. Μόνο έτσι θα γίνει κάτι. Η ψεύτικη λύπη βρωμάει από χιλιόμετρα. Πράξεις. Πράξεις αλλιώς η αξιοπιστία που πασχίζεις να πετύχεις τόσα χρόνια για το θεσμό θα γκρεμιστεί σε χρόνο dt.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου